Thomas & Renée naar de USA

Thomas & Renée naar de USA
Klik op de foto en bekijk ook onze website!! WWW.thomasschoots.nl

woensdag 6 augustus 2014

White Mountain




Het kingsize bed in het hotel valt toch tegen. Er hebben waarschijnlijk al veel zwaarlijvige Amerikanen in geslapen waardoor de matras de golven van de oceaan lijken.
Als je iets wilt opschuiven moet je omhoog of je glijdt een eindje naar beneden. Kennelijk worden wij gewogen en te licht bevondenJ
Na het ontbijt (helaas zonder pancake) gaan we weer op pad. De camping die we uitgezocht hebben is maar een klein half uur rijden en we zijn er dus zo.
Er is zowaar plaats en als Renée zegt dat ze niet in het bos wil staan vanwege alle insecten krijgen we een mooie plaats op een open gedeelte! Onze mini Hilton verdwijnt in het niet naast de enorme trailers en we worden wat meewarig aangekeken. We betalen voorlopig voor twee nachten en hebben een optie op nacht drie.

Als de tent na 15 minuten staat inclusief de matjes en slaapzakken gaan we op zoek naar het visitorcenter van de White Mountain.
Ook dat is maar een klein stukje rijden en na wat informatie en een kaart van de bergen gaan we om in te lopen vast een uur klimmen richting Mount Washington.
Het pad is makkelijk te herkennen, zo’n twee meter breed en bestaat uit grove rotsen en kiezels. Tijdens de klim naar boven komen er ook diverse mensen naar beneden. De één heeft boven overnacht en de ander is vanmorgen vroeg vertrokken en heeft na de top bereikt te hebben de tocht naar beneden weer aanvaard.
Opvallend is hoe makkelijk Amerikanen een praatje aanknopen en informatie uitwisselen over de route.
Na een uur vinden we het genoeg en gaan ook wij weer naar beneden.
Morgen zijn we van plan naar de top te lopen en volgens de gekregen informatie doen we daar tussen de 8 en 10 uur over (heen en terug.)
Dat kan uiteraard alleen als de weersvoorspelling goed is. Er wordt voor morgen eind van de middag onweer voorspeld, dus morgen eerst nog een keer goed informeren voor we echt weg gaan.
Zoals op elke camping in Amerika heeft onze plaats een eigen BBQ en picknick tafel. We hebben kolen en vlees gekocht en krijgen met wat moeite het ietwat natte hout aan de praat. Dat lukt uiteindelijk en al snel hebben we een mooi grijs kolenveld.


Om vijf uur begint het bij mij al een beetje te spoken door mijn hoofd.
Gisteren hebben we al twee uur verkend van de trail (een uur naar boven en weer een uur naar beneden) en we denken te weten wat ons te wachten staat.
Omstreeks 6.45 uur ga ik mijn bed uit om alles in orde te brengen voor de hike vandaag.
Water koken voor thee voor het ontbijt en er gaat ongeveer vijf liter mee de berg op, plus voeding: broodjes, repen, stukjes zoute worst en bananen voor de nodige trek.
Rond tien over zeven zijn we bij Pinkham Notch; het vertrekpunt van de trail.

We zijn zeker niet de eersten, de parkeerplaats is al aardig gevuld, Ik zie veel mensen met rugzakken die je als je wilt bij het begin van de trail kunt wegen.
Lijkt me geen strak plan want als je het thuis goed hebt ingepakt dan heb je het hoog nodige bij je en geen gram te veel! Alles moet uiteindelijk die berg op.
Om tien voor half acht gaan we aan de klus beginnen. Het eerste uur kennen we de route nog van gisteren, maar dan begint het springen of klauteren van de ene naar de andere rots.
En dat uur naar uur.
We hopen dat als we boven de boomgrens komen het terrein ons wat gunstiger gezind is.
Na ongeveer twee en een half uur bereiken we de shelter waar overnacht kan worden.
Hier wordt een klein pauze gemaakt om de inwendige mens wat te verfrissen en wat voeding naar binnen te werken.
Tot nog toe hebben we weinig van de omgeving gezien omdat het twee meter brede pad alleen maar door bos loopt.
Bij een open stukje met wat uitzicht op de bergen ga ik maar weer eens vragen bij de mede hikers. Kun je vanaf hier de Mount Washington zien? Niemand kan daar een juist antwoord op geven omdat de meesten ook vandaag deze beklimming voor het eerst maken.
Na ruim drie uur komen we in het echte ravijn gedeelte waar we doorheen moeten klimmen.
Inmiddels heb ik wat informatie hoe ongeveer de route loopt.
Strak langs de waterval ongeveer loodrecht omhoog!

Het wordt een potje afzien dat zijn weerga niet kent. De markeringen bestaan uit een streek gele verf en daar gaat de route ongeveer langs, of er omheen naar gelang jouw klim
capaciteiten.
Er zit een echtpaar uit te rusten op een richel en ik word aangesproken over mijn broek die ik aan heb. Dat is dit keer een rode, gekocht bij Bever de buitensportzaak waar wij veel spulletjes vandaan hebben.
Ik antwoord het echtpaar dat het een broek is die speciaal voor buitensport geschikt is. Als hij nat wordt is hij ook weer heel erg snel droog.
We raken even aan de praat en het blijkt dat mijnheer vroeger in Nederland gewoond heeft. Hij heeft gestudeerd in leiden en daarna drie jaar in Hoogeveen gewoond.
Omdat mijnheer jarig is wil hij dat boven op Mount Washington vieren met de familie.
Ze zijn zelf extra vroeg vertrokken zodat ze ongeveer gelijk met hun (klein)kinderen boven zijn. Boven wacht dan een auto om weer terug te gaan.
We hebben er nu ruim drie en een halfuur op zitten. Het terrein is ongelooflijk zwaar!
Vergelijkbaar met de Hoge Atlas in Marokko vorig jaar en misschien wel zwaarder.
We zijn duidelijk ook wat minder ingelopen omdat ons daar de tijd voor ontbrak.
Na vier uur klimmen zijn we op een kruispunt dat met verschillende andere trails samen komt.
Voor ons rest helaas de zwaarste: nog ruim een uur loodrechte wand omhoog.
Het wordt echt afzien tot het bot. Het is een klauterpartij van jewelste.
Ik heb toch al redelijk wat bergjes beklommen maar deze is echt een smeerlap.
Helemaal gesloopt komen we aan op de top, na ruim vijf uur klimmen door de Tuckerman Ravine Trail.

Totaal gesloopt en afgefikt! Na een half uur op de TOP vonden we het zeker de moeite waard en Dexter van het natuurpark brengt ons veilig terug naar de auto op de parkeerplaats beneden. Hij doet onderweg aan sightseeing, maar er komt weinig reactie van de 10 uitgetelde passagiers die hij heeft J.

Morgen even geen wandelschoenen en geen trail, maar een dagje sightseeing door de White Mountain.