Nadat we de blog hebben bijgewerkt overleg ik met Renée
wat we doen met de lekkende tent.
In de buurt van Mc Donalds zit ook een Wal-Mart en daar
hebben we Dome-tentjes gezien voor een appel en een ei.
We hebben nog veertien vakantiedagen in de USA dus: Of
vanaf nu Motel of Hotel, Of de knip trekken en de somma van $ 29,95 uitleggen
voor een nieuw onderkomen.
Door mijn verleden van 35 jaar Hotel en Motel in en uit
voor mijn werk, staat een camping voor mij met stip op één. Het bespaart mij ook
een hoop kriebels en het idee van een luisje of een kakkerlakje precies in mijn
kamer.
Renée die met en schuin oog ook naar de bankrekening
kijkt ziet deze investering wel zitten.
We verlaten de Wal-Mart, met tent, nog steeds in de
stromende regen; zo erg zelfs dat ik met de RAV4 moet komen voorrijden.
Terug op de camping lijkt de lucht te breken en als goed
amateurmeteoorloog stel ik voor om de nieuwe tent vast in de buurt van de ons
bekende “laundry” in elkaar te knutselen.
Inmiddels wordt het droog en kunnen we de tent op zijn plaats
zetten en weer herinrichten.
De slaapspullen hebben we vanmorgen al in de auto gelegd
toen het echt ging regenen, dus zijn die maar een klein beetje vochtig.
Om half elf zijn we helemaal klaar en gaan we weer richting
het Shenandoah Park om nu de noord kant te bekijken. Als we bij de ingang van
het park komen treffen we, hoe is het mogelijk, dezelfde Ranger als gisteren. We
worden weer vriendelijk begroet en natuurlijk moet de pas van het park en mijn
paspoort weer tevoorschijn worden gehaald.
Ook in een vorig park troffen we toevallig dezelfde
Ranger als de dag ervoor en hij zei: “ Ik herken u nog van gisteren maar toch
moeten uw pas en paspoort tevoorschijn komen”.
Het lijkt er op dat Rangers een werkweek hebben met een
vast patroon.
We beginnen aan de tocht richting het noorden maar al
snel blijkt dat het stijf dicht zit van de mist.
Het blijft precies op het hoogste punt hangen. Jammer van
het uitzicht maar dat is niet anders.
Na een half uur krijgen we een bord met overstekende
herten en ja hoor we krijgen er een voor de auto. Heel voorzichtig en uiterst
langzaam rijden we richting het hert en nu kunnen we hem in volle glorie
aanschouwen. Een waanzinnig mooi gezicht.
Na met twee camera’s deze ontmoeting te hebben vastgelegd
gaan we verder.
Helaas blijft de mist op deze hoogte, rond de 3400 feet, hardnekkig
hangen en daardoor missen we nogal wat van al het moois wat je normaal moet
kunnen zien.
Jammer maar een goede reden nog eens terug te komen naar
dit fantastische park.
Wanneer we rustig bij de tent zitten krijgen we ineens om
18.15 uur een bericht op de telefoon dat er tot 19.30 uur in het gebied waar we
zijn gevaar voor tornado’s is. Op dat moment zien we wel in de verte donkere
wolken, maar verder gebeurt er niets. We hebben geen idee of we dit serieus
moeten nemen of niet, dus blijven we maar een poosje zitten en kijken goed om
ons heen. Dan komt er na 10 minuten een andere campinggast ons vertellen dat er
gevaar voor tornado’s is tot ongeveer 19.30 uur. We vragen haar wat we het
beste kunnen doen en zij raadt ons aan om de tent los te halen en veilig weg te
zetten. Ook alle losse spullen kunnen beter in de auto volgens haar. We zien
meer mensen hun spullen naar binnen brengen en dus volgen we haar raad maar op.
Alle losse spullen gaan in de auto en de tent nemen we mee naar de buurt van de
laundry.
Voor de zekerheid zorgen we dat daar ook alle spullen
zijn om te kunnen eten en dan is het afwachten. We zien heel donkere wolken van
links naar rechts trekken en dat op verschillende punten. Het gaat wel steeds
harder waaien, maar verder gebeurt er niets.
Doordat het regent
zitten we onder het afdak voor de laundry te eten en blijven daar tot we naar
bed gaan. Het miezert een beetje, je wordt er net nat van.
Als we net in bed liggen gaat het plotseling heel hard
regenen. Zo hard dat de tent aan alle kanten doorslaat. De zwelgarens hebben
zich nog niet gezet. (We gaan ervan uit dat Wal-Mart TOP materiaal verkoopt
voor die prijs en dat het een kwestie van één goede bui is J.
Daar hebben we op dit moment niets aan en om de nacht
toch droog door te komen ( de kussenslopen zijn intussen doorweekt) wijken we
voor de zoveelste keer uit naar de laundry, maar nu om er te gaan slapen.
We liggen precies boven een heel klein putje waar een enorme
putlucht uit komt. Maar ja, het is kiezen of delen: Kleddernat worden of een
knijper op je neus. Wij kiezen toch maar voor het laatste.
Welterusten!