Thomas & Renée naar de USA

Thomas & Renée naar de USA
Klik op de foto en bekijk ook onze website!! WWW.thomasschoots.nl

zondag 17 augustus 2014

Princeton.


Even terug in de tijd naar Princeton; trainingskamp van de Nederlandse Roei Equipe.1996. 
Vandaag even terug; Sweet memories in het mooiste botenhuis dat ik ken!!
Leuk om dat nog eens terug te zien!!


Philadelphia


Een dag met niet zoveel hoogtepunten. Vanmorgen zijn we vertrokken uit Washington,
via Baltimore richting Philadelphia. Het enige was dat we kort voor we de stad bereikten een enorme wegomleiding kregen en dat op vrijdagmiddag als iedereen naar huis wil.
We zeilen van de ene in de andere file maar met engelengeduld komen we aan op ons logeeradres: het Crowne Plaza hotel in King of Prussia.
Een wat decadent onderkomen voor het weekend maar dat komt omdat campings in deze regio ernstig schaars zijn.
Dus blijft onze “mini Hilton” keurig opgevouwen in de zak.
De King of Prussia Mall is er een van het soort mega groot en met MEGA bedoel ik ook MEGA!! Je kunt er uren in dwalen en dan nog heb je alle winkels niet gezien.
Onvoorstelbaar dat iedere winkelier hier een boterham verdient.
Met 13000 parkeerplaatsen is het de grootste Mall in de Verenigden Staten.
Voor ons was de Food Court het belangrijkste en deze keer was het Cantonese restaurant aan de beurt.
Lekker en gezond. Morgen gaan we richting het historische deel van Philadelphia.

Vandaag wel weer hoogtepunten: op richting het centrum van Philadelphia.
We hebben de keus met eigen vervoer te gaan of met de trein.
Het is ruim 27 km naar de stad en ik heb intussen gezien dat het met eigen vervoer bijna niet te doen is. Dat komt omdat in het centrum bijna alle wegen eenrichting verkeer zijn en als je een parkeerplaats wil hebben dan ben je gelijk een maandloon lichter.
Dus naar de balie van het hotel om daar de nodige info over een treinstation in de buurt te krijgen. Het dichtstbijzijnde is Norristown TC op 3.7 mijl en daar zijn voldoende parkeerplaatsen.

Bij aankomst vinden we een zo goed als verlaten station. Het is nog wel vroeg 08.30 uur,
maar geen mens te bekennen in en rond het station vinden we toch wel vreemd.
Eerst de auto maar eens geparkeerd en op zoek naar iemand die kan vertellen of er vandaag wel een trein komt.
We treffen een wat oudere man die met een onverstaanbaar Amerikaans accent uitlegt dat er over twintig minuten een trein komt.
Dan komt er een jongere man die zich met het gesprek bemoeit en zegt dat hij ook naar de stad gaat en dat we hem maar moeten volgen.
En o ja, waar hebben jullie de auto geparkeerd? Dat kan op de dag wel maar in de avond moet je hier echt niet wezen zegt hij.

Dat is een lekkere opsteker als je de hele dag naar de stad gaat en weet dat je auto in een buurt geparkeerd staat die niet als super veilig te boek staat.
Maar we nemen de gok. Een weg terug is er niet en de trein rolt ook het station binnen.
Het is een boemeltreintje dat er ongeveer 45 minuten over zal doen voordat hij het Suburban Station bereikt.
Het treintje is 3 wagons lang; twee met banken in de rijrichting en een tegen de rijrichting in.
De conducteur verkoopt de kaartjes in de trein en zegt dat voor ons een dagkaart de beste optie is. Daarmee mag je ook in de Metro en de trolley, plus de bus dus zijn we van alle gemakken voorzien.
Na twaalf keer stoppen van deze regionale supersprinter, rolt hij tergend langzaam het gigantische station binnen en is de bestemming bereikt.




We zijn (hoe kan het anders) aan koffie toe, dus eerst naar Starbucks. Een stukje Pumpkinbread en een lekkere espresso dat gaat er wel in.
Dan beginnen we aan de wandeltoer door het centrum van de stad. We hebben een aantal dingen uitgezocht, onder andere het stadhuis de Market Street en Reading Terminal Market. Deze zijn het eerst aan de beurt.



Daarna bezoeken we het Independence Visitor center en Liberty Bell center. Voor de Liberty Bell staat een enorme rij mensen en het duurt zeker anderhalf uur voor we aan de beurt zijn. Daar hebben we geen zin in en dus lopen we door richting Independence Hall. Ineens wenkt Renée mij dat ik moet komen. Ze heeft een raampje ontdekt waardoor je de zijkant van “de Bell” heel goed kunt zien. Je kunt er zelfs makkelijk een foto van maken J. Zo dat scheelt anderhalf uur van je ene been op je andere wiebelen!! En we houden tijd over voor andere bezienswaardigheden. Via Penn’s Landing lopen we naar 
Old City. 

Daar zien we een winkel met tussen enorme stapels boeken alleen nog het hoofd van de verkoper. De rijen met boekenplanken zijn niet te tellen en dan staan er overal ook nog dozen waarvan het lijkt dat ze nog uitgezocht moeten worden. Het is net de Slegte in het kwadraat! De boekhandelaar vertelt dat hij een van de zes laatste boekhandels is en dat hij meer dan 200.000 boeken heeft.


Ook het oudste postkantoor en de boekdrukkerij van Benjamin Franklin krijgen van ons een bezoek. 

Heerlijk dit oude gedeelte van Philadelphia met leuke kroegen en eethuisjes.
Als we terug lopen over de Market Street komen we bij Market East Station.
Wat opvalt, zijn de enorme muurschilderingen bij de entree.
Als we verder ondergronds gaan zien we een gigantisch grote food court waar nu op zaterdag honderden mensen zich te goed doen aan alles wat gezond of heel vet is.
Wel vermakelijk om te zien.

Ook wij ontsnappen er niet aan. Bij de Bakery valt ons oog op een eclairtje ook weer van redelijke afmetingen. Renée zegt dat we er wel een kunnen delen en dan nog heb je je mond en buik voor de komende uren gevuld.
De jongen achter de toonbank die ons helpt vraagt geïnteresseerd waar wij vandaan komen.
Als we Nederland zeggen beginnen zijn ogen te glimmen. Hij heeft vroeger in Duitsland gewoond als kind. Ik vraag of hij nog Duits spreekt maar dan begint hij nog harder te lachen. Nee, ik was nog maar een baby toen ik daar woonde.
De eclair wordt uit de vitrine gehaald en ik mag aangeven hoe hij gesneden mag worden in de lengte of gewoon door midden we kiezen voor het laatste.
Met een enorm mes van wel dertig centimeter wordt de eclair vakkundig doorgesneden.
We rekenen af en gaan dan aan de slag om dit geval zonder bestek naar binnen te krijgen.
En dat valt mij in ieder geval niet mee. Net als bij een tompoes van de Hema: Hoe begin je er aan.



Na wat happen en uit elkaar vallen van boven en onderkant zit ik onder pudding en chocola.
Maar lekker was het wel!
We dwalen nog een poosje door China Town en gaan dan met de trein terug naar de auto. Die staat er gelukkig nog, dus we hebben ons voor niets zorgen gemaakt.










Philadelphia maakte op ons meer indruk dan Washington als stad en nu op naar de Big Apple! NEW YORK.