Het dagprogramma
is voor vandaag zo ingedeeld dat we dingen gaan doen die we vanwege het drukke
programma in oktober niet hebben gedaan.
Eerst gaan
we naar Staten Island. Deze Ferry boot is er eigenlijk voor de forensen die in
Manhattan werken en is gratis.
En
aangezien hij vlak langs het Vrijheidsbeeld vaart hebben de toeristen dat ook
ontdekt.
En dat
betekend dat als de Rush hour achter de rug is, zij massaal gebruik maken van
dit tripje, aangeboden door de stad New York.
We lopen
het eerste stuk vanaf het WTC onderlangs Battery Park. Hier is een hele nieuwe
promenade aangelegd vanwaar je een schitterend gezicht heb op Ellis Island en
het Vrijheidsbeeld
Bij de
Ferry is het nog rustig, de boten varen om het half uur, maar tien minuten voor
de afvaart loopt het storm met allemaal toeristen en waar toeristen zijn is het
dringen geblazen.
Het gaat
uiteraard om het beste stekkie aan boord met het fraaiste uitzicht.
Als de hele horde aan boord is,vaart hij in ongeveer een half uur naar Staten Island
En daar
begint het gedrang opnieuw. Sommigen, die dit trucje meer hebben gedaan, weten
precies wat ze moeten doen om direct de Ferry terug te hebben.
Zodra de
loopplank aanligt en het hek wegschuift sprinten ze snel via de Exit naar de
vertrekhal, om nog als allerlaatste voordat de schuifdeuren dicht gaan mee te
glippen aan boord en dat scheelt dan weer een halfuur wachten.
Wij maken
keurig het rondje af, inclusief het wachten op de volgende Ferry.
Na
anderhalf uur is het rondje compleet en gaan we richting Pier 17. Volgens ons
boek heb je vandaar een spectaculair uitzicht over de baai.
Onderweg
kijk ik nog eens op de folder die we gekregen hebben en zie dat er met kleine
letters op staat dat Pier 17 wordt verbouwd en gerenoveerd en pas in 2015 weer
in gebruik wordt genomen. Een missertje dus J ! Maar een alternatief is er wel voor
handen.
We staan
voort het Helikopterplatvorm en kijken elkaar aan. Zullen we of zullen we niet.
We zullen
niet, Renée vindt het wel heel spannend maar is bang om ziek te worden.
Dan is wel
je dag naar de knoppen en dat is het niet waard.
Op naar de
metro en richting Chelsea, de wijk die de laatste jaren in het nieuws was.
Piet
Oudolf is een van de architecten van de High Line. Een niet meer in gebruik
zijnde oude spoorweg en station zijn omgetoverd in een schitterende wandelpromenade
boven de straten van Chelsea.
Prachtig om te zien hoe allerlei hoeken zijn
benut met banken en planten en ander snuisterijen; heel fraai. Dat de spoorbaan
en het station zijn behouden en er iets voor deze wijk is ontwikkeld waar nu
veel toeristen komen om te flaneren op de High Line is een geweldige opkikker
voor de buurt.
Na een
uurtje te hebben rondgewandeldgaan we ergens een klein hapje halen. Ook hier
weer een leuk snufje! Je bestelt wat je wilt eten en dan krijg je een soort
wekker mee. Als het apparaat gaat knipperen is je eten klaar en kun je het
komen afhalen!
Het
laatste wat we niet mogen overslaan is Century 21, de outlet bij uitstek voor
merkkleding schoenen en parfums.
Horden
toeristen drommen door het gebouw om de beste koopjes te bemachtigen.
Op ieder
etage een batterij kassa’s waar met plastic geld (credit card) enorme bedragen
worden uitgegeven en niemand lijkt een idee te hebben over hoeveel geld ze nu
eigenlijk uitgeven. Manden vol met kleding verlaten hier de tent. Onvoorstelbaar
wat een gulzigheid zich van de mens meester maakt als het om koopjes gaat.
Wij konden
er dit keer niets van onze gading vinden Jammer maar de volgende keer in New
York slaan we de winkel zeker niet over.
We hebben
in twee dagen nu ongeveer zestien uur gelopen in de stad en gaan terug naar de
camping om maar eens wat op papier te zetten en de foto’s te bekijken.
Later op
de avond gaan we richting New Jersey City om een eettentje op te zoeken.
Je hoeft niet
echt te zoeken want het ene restaurant zit vast aan het andere.
Het gaat
er allen nog maar om wat wil je eten: Fast Foot bij Mc Donalds, Dunkin’ Donut,
Indiaas, Vietnamees, Frans of Italiaans? Het is er allemaal.
We gaan
voor de Pizza.
Alleen de
maten van deze Pizza’s lopen de spuigaten uit. Ze zijn zo mega groot dat ik er
een week genoeg aan heb.
De kok
zegt dat er ook wel “small” is en dat: hij aan alle wensen kan voldoen.
OK zegt
Renée: Een pizza small, de helft met kaas een de andere helft zonder kaas.
De kok
kijkt ons aan of we van Mars komen. Zo’n belachelijke bestelling heeft hij nog
nooit gehad en hij lacht zijn mond vol met gouden tanden bloot.
Maar zegt
hij er gelijk achteraan: “Het komt goed, beloofd is beloofd”.
En
inderdaad na tien minuten staat keurig de Pizza met en zonder kaas op tafel en
eet smakelijk grijnst de kok en lacht weer zijn hele gebit bloot.
En nu
onder de wol. Twee dagen Big Apple we zijn gesloopt J.
New York
is de derde grote stad voor ons deze vakantie, maar staat met stip op één!!
Lekker slapen, morgen weer een dag!!