Dag 1 op
Cape Cod begint regenachtig. Dit zijn we de laatste weken ontwent dus moeten we
ons programma een beetje aanpassen.
Een beetje
lamlendig komen we pas om 07.15 uur ons bed uit dus hebben we lekker
uitgeslapen. Al denkt Renée hier iets anders over, voor haar had er nog een
uurtje bij gekund. Maar als we het licht aanknippen en we zien de gigantische
puinhoop aan kleding en kampeerspullen in de kamer liggen, springen we alle
twee recht en gaan aan de slag.
Na een uur
en drie kwartier zijn we zover. h\Het meeste is uitgezocht en verdeeld in
koffers.
Op naar
het ontbijt dat bestaat uit een bagel en wat muesli, een kleine muffin en
uiteraard een beker jus en koffie.
Na dit te
hebben weggewerkt gaan we pad richting het Cape Cod National Seashore, langs de
Atlantic Ocean.
We
bezoeken een kleine markt met vijf kramen in het centrum van South Orleans.
Na dit
kleine oponthoud gaan we verder naar het visitor center van het National Park.
Daar
krijgen we de nodige informatie over Cape Cod en alles wat er te zien is in het
Park.
Ook
bekijken we twee filmpjes van het ontstaan en het behoud van Cape Cod.
De park
pas is ons al zeer goed van pas gekomen. Vandaag moet je voor iedere
parkeerplaats aan de zee $ 15 betalen, maar met de National park pas is het gratis.
Ook hier wordt
de legitimatie van de pashouder met de card zeer goed bekeken en pas daarna
mogen wij als pashouder gratis parkeren.
Het is
heel bijzonder om het hoogte verschil van de duinen met de zee te zien.
Ook het
verhaal bij de vuurtorens is apart. Deze zijn al drie keer verplaatst in
verband met dreigende afkalving door de zee op de duinen.
Wat ik als
heel apart ervaar is het huisje waar de kabel die onder de Atlantische Oceaan
doorloopt, aankomt en dat hier destijds de mogelijkheid van communicatie met
Europa is ontstaan.
Het gaat
langzaam richting Provincetown.
Het aantal Liquor stores is niet te tellen en
wij dachten nog wel dat we voordat we het schiereiland opreden onze wijnvoorraad
op peil moesten brengen omdat we bang waren dat we geen flesje meer konden
kopen J!
Maar het
blijkt dat het geen reservaat is en dat het wat een drankje betreft het je hier
aan niets ontbreekt.
Ook aan
Motels geen gebrek. De een na de ander duikt op langs de enige weg die het
schiereiland rijk is. Pretparken zijn ook een must, ook daarvan is het aantal
niet te tellen.
Cape Cod
wat betekend Kaap Kabeljauw, is een publiektrekker eerste klas. In het weekend
komen duizenden Amerikanen hier naar toe, van Boston tot New York, om eens lekker
uit te blazen en dat kan. Mogelijkheden genoeg.
In
Provincetown aangekomen gaan we op zoek naar een parkeerplaats. Nou dat treft!
Bij alle
parkeerplaatsen waar we langskomen, staat het bord: VOL. Na 20 minuten hebben
we in de stad rondgereden zonder maar een plaats te kunnen vinden.
Uiteindelijk
wordt het een plaats bij de lokale buurtsuper. Dat is dan wel een stukje lopen
maar dat hebben we er graag voor over.
We lopen
het centrum in en kunnen onze ogen niet geloven. Wat een maffe en hilarische
stad is dit. We maken het restant van een soort carnaval mee. We zien mensen
verkleed in de meest exotische en erotische kleding die door de straten van Provincetown
lopen en die het grootste plezier hebben. Vandaag is het de sluiting van een
week feest.
Iedereen
poseert graag voor een foto en het is vermakelijk hoe dat er aan toe gaat.